การวิ่งในสนามบาสเก็ตบอลนั้นจะต่างจากกีฬาอื่นค่อนข้างมาก เพราะเป็นการวิ่งที่ต้องใช้ร่างกายทุกส่วนให้สมดุลกันที่สุด ทั้งการวิ่งไปด้วยความรวดเร็วพร้อมทั้งพลิกตัวกลับ หรือวิ่งกึ่งถอยหลังเพื่อใช้สายตายเล็งระหว่างลูกบาส เพื่อนร่วมทีม และคู่ต่อสู้ และยังมีอีกหลายๆอย่างๆ
การวิ่งของกีฬาบาสเก็ตบอลนั้น ในความรู้สึกของผมเองผมคิดว่าเหนื่อยเกือบจะที่สุด เพราะไม่มีเวลาได้หยุดหายใจ ต้องเคลื่นอไหวและตั้งสมาธิอยู่ตลอด แม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียวที่เผลอก็อาจถูกพลิกเกมได้
การวิ่งอย่างแรกที่ผมจะแนะนำคือ การวิ่งแบบเพิ่มความเร็วในเสี้ยววินาที เพราะเป็นการวิ่งที่ยากที่สุด ต้องอาศัยการฝึกฝนที่หนักมาก จึงจะเพิ่มความเร็วได้สูงสุดในเสี้ยววินาที กล้ามเนื้อทั้งตัวต้องสัมพันธ์กัน ไม่ใช่แค่เพียงกล้ามเนื้อขาเหมือนการวิ่งทั่วๆไป และสำหรับการวิ่งประเภทนี้ส่ิงที่จะตามต่อมาก็คือการหยุดตัวเองให้ได้พอดีกับระยะที่ต้องการ เพราะการที่เรามีความเร็วมากๆ กเมื่อต้องการหยุดจะทำให้เกิดแรงส่งต่อไปอีกหลังการหยุด ทำให้อาจจะเลยเป้าหมายที่ต้องการได้
การวิ่งแบบนี้ใช้ในการไล่ตามเป้าหมายในระยะสั้นๆเพื่อควบคุมเกมเป็นหลัก เพราะกีฬาชนิดนี้ไม่ควรปล่อยใหู้้ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระเกินไป
การวิ่งอีกอย่างที่สำคัญก็คือ การวิ่งสไลด์ตัวด้านข้าง เป็นการผสมผสานการวิ่งแบบเพิ่มความเร็วกับการเบี่ยงตัวหันหน้าเพื่อบังเส้นทางของผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม เริ่มแรกจะเพิ่มความเร็วอย่างรวดเร็ว และเมื่อใกล้ถึงเป้าหมายก็จะเบี่ยงตัวหันหน้าเข้าสู่เป้าหมายอย่างรวดเร็วเช่นกัน ยิ่งทำได้เร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งสร้างความสับสนให้ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามมากเท่านั้น
อย่างสุดท้ายที่ผมจะพูดถึงก็คือ การวิ่งระยะยาวพร้อมทั้งใช้ทักษะการชู็ตลูกแบบเลย์อัพ ซึ่งเป็นวิธีการทำแต้มอย่างรวดเร็ว เป็นการเพิ่มความเร็วเช่นกัน แต่ว่าตัดส่วนของการหยุดหย่างกระทันหันออกไป เปลี่ยนเป็นการใช้ทักษะเลย์อัพแทนในการทำคะแนน
การวิ่งในแบบต่างๆยังมีอีกมากมายที่ผมไม่ได้กล่าวถึง ส่วนมากจะเป็นการผสมผสานของทักษะต่างๆกับการวิ่งเพื่อให้เกิดเทคนิคใหม่ๆที่จะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ และเทคนิคใหม่ๆก็เกิดขึ้นอยู่เสมอตามประสบการณ์การเล่นของแต่ละคน พบกันใหม่บทความหน้าครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น